På svenska Suomeksi English По-русски Україинською
Mi naskiĝis en 1965 en orienta Finnlando, sed jam en 1987 unuafoje transloĝiĝis al Lund en suda Svedio, tute proksime al Kopenhago. Kulpas pri tio mia sveda edzino Maria Sandelin. Tamen antaŭ ol aĉeti domon kaj fiksiĝi ĉi tie ni loĝis en Moskvo, kie mi estis korespondanto de la finna gazeto Kansan Uutiset 1991-1992.
Poste ni revenis al Lund, post tio ekloĝis en Vaasa en okcidenta Finnlando, tie mi estis ekde 1994 loka redaktoro de la sama gazeto, sed logis nin Lund, kien ni revenis en 1996. Ekde 1997 mi havas dungon kiel ĵurnalisto en la redakcio de la ĉefa gazeto de Malmö, Sydsvenska Dagbladet. Ekde septembro 2018 ĝis septembro 2019 mi laboris ĉe la ministerio de eksterlandaj aferoj de Svedio, unue en la ambasado en Moskvo, poste en la ambasado en Kievo. Maria laboras kiel bibliotekisto en la urba biblioteko de Malmö.
Esperantisto mi estas ekde 1982, kaj kun Maria mi parolas esperante. Al nia filo Ville (naskita en 1995) kaj al nia filino Alva (naskita en 1998) mi parolas finne kaj Maria svede. Ĉe la manĝotablo kaj cetere ofte, kiam infanoj ĉeestas, ni tamen klopodas paroli ĉiu sian lingvon. Al tia lingvopolitiko estis mirinde facile kutimiĝi post la komencaj malfacilaĵoj.
En la esperanta mondo mi okupiĝis pri la oficiala gazeto de TEJO, TEJO tutmonde, kiun mi redaktis de 1993 ĝis 1997. Mi ankaŭ membris en la Loka Kongresa Komitato de la 80-a Universala Kongreso en Tampereo 1995. 1998-2001 mi estis estrarano de UEA kaj respondecis pri informado. Ekde aprilo 2003 (kun paŭzo 2018–2019, kiam tio ne eblis pro mia laboro ĉe la ministerio) mi redaktas la sendependan movadan bultenon Libera Folio.
Miaj ses libroj aperis ankaŭ en Esperanto: Homoj de Putin, Krimeo estas nia, Idoj de la imperio, La strato de Tanja, La malamiko de Putin kaj Lando kiu vekiĝis.
Pri mia esperantistiĝo mi iam verkis la jenan tekston: Baldaŭ kvarona jarcento… Nun tamen pasis jam konsiderinde pli ol kvarona jarcento post la jaro 1982.